Rien Que Les Heures en La Souriante Mme Beudet

In Nederland was er grote interesse voor de ‘absolute film’. Dat is een film die gaat om de film zelf, in plaats van dat het vermaak of het narratief voorop staat. Deze films werden echter niet altijd toegelaten tot de Nederlandse bioscopen. Er waren grote commissies die bepaalden wat wel en niet tot deugdzaam zou worden bestempeld om aan het grote publiek te laten zien. In 1927 werd door een aantal vooraanstaande filmmakers en andere kunstenaars de Nederlandse Filmliga opgericht. Deze organisatie richtte zich uitsluitend op het vertonen van films die niet werden toegelaten tot de bioscopen en organiseerden dus ook vaak besloten en illegale filmvertoningen. De twee films uit dit programma komen uit de collectie van de Filmliga, die nu in beheer is van het Eye Filmmuseum.
 

Rien Que Les Heures (Niets dan de Uren) - is de 45 minuten durende experimentele debuutfilm uit 1926 van de Braziliaanse cineast Alberto Cavalcanti. De film wordt beschouwd als de eerste officiële city symphony. Het is een wandeling door Parijs, van dageraad tot middernacht en van schoonheid tot misère. Voor deze film is een originele filmscore gecomponeerd door Yves de la Casiniere, die bewaard is gebleven in het archief van Eye. Deze score is door Maud Nelissen gerestaureerd.

La Souriante Mme Beudet (De Glimlachende Mevrouw Beudet) – is een film uit het impressionisme van de pionierende filmmaker Dulac uit 1921. Misschien wel de eerste echte feministische film uit de geschiedenis over een vrouw die de geestelijke mishandeling van haar man helemaal zat is en bedenkt hoe ze aan hem kan ontsnappen. De muzikale begeleiding bestaat uit stukken van onder andere Jeanne Bernard, de lievelingscomponist van Dulac.

Besloten en illegale filmvertoningen